Vanuit Ohlstadt naar Garm.Partenkirchen gefietst, kei harde tegenwind, en temp. Van 24° op dat moment, maar ik had 2 uur de tijd over 22km. Ik reed tussen de bergen die steeds dichterbij kwamen. In Garm Partenkirchen gevraagd waar het station is, het stond nergens aangeven. Een mevrouw fietste voor mij uit om het aan te wijzen. Treinkaartje gekocht voor mijzelf en mijn fiets, de trein doet er 1 1/2uur over. Leuk hoor in de trein langs al die mooie uitzichten. In Innsbruck was het eindpunt, daar moest ik eerst nog 4km de stad door, met behoorlijke rukwinden. Eenmaal op mijn route was de wind minder en ik had hem schuin mee. Reed daarna 30km langs de Inn, allemaal vlak, en kwam redelijk relax bij mijn hotel aan, dacht ik. Maar toen ik mij meldde vroeg de mevrouw of ik wat wilde drinken, ik zag er zo verhit uit. Het viel wel mee, als ik mij inspan heb ik altijd een rode kop.

Ik zit nu in Oostenrijk, en heb vanavond, broodje met salade op mijn kamer gegeten. Er zijn 2 restaurants in het dorp, 1 was gesloten en de ander had een vrije dag. Morgen wordt het regenachtig en dan wil ik wat verder. De route kan ik nu weer volgen in mijn boekje, dus ik weet dat er morgen wat klimmetjes inzitten. Na een paar gemakkelijke dagen moet dat kunnen.

Als je in eentje rijd, kan je lekker veel kommentaar leveren op andere mensen, zoals een dikke man in een wielrenners tenue met helm, rijd mij voorbij op een electr.fiets of in een dorpje gaat een oudere mevrouw op een electr. fiets, haar man, die op een gewone fiets rijd, houd haar vast, en zo gaan ze samen omhoog. En dan moet ik om mezelf lachen wat ik allemaal denk. En soms zit het zo te malen in mijn hoofd, dat ik Gerard hoor zeggen "hou er nou maar over op". En dat zeg ik dan ook hardop en het gekke is het helpt.